بعضی وقتا بعضی آدما، یه کارایی میکنن که عجیب توی ذهنت خراب میشن، یعنی با خودت می گی همه ی کارای رو مخش به کنار، این یکی به کنار. و البته این تقصیر خود منه، چون ظرفیت و جنبه ی اون شخص رو اشتباه سنجیدم، از روی احساسم سنجیدم و اونو به یه شخص والا توی ذهنم تبدیل کردم، در صورتی که این طور نیست، اون فرد خود رو اعصابش رو نشون داد. می دونید، اصلا باورم نمیشه یکی انقدر بی جنبه باشه، باشه بابا فهمیدیم نباید روت به عنوان بهترین معلم و دوست داشتنی ترین معلم حساب کنیم، فهمیدیم مزخرف تر از اون چیزی هستی که همیشه نشون میدادی. من اینو در مورد یکی از معلم هام نوشتم ولی بعد که یه ذره فکر کردم در مورد خیلیا صدق می کنه.
باید خوددار باشم.
:)

پ.ن: ا الان به صورت ناشناش می نوشتم، الان یه کوچولو شناس شدم، یعنی آدرس اینجا رو به چند نفر اشنا دادم ، برای همین یه سری از پستا رمز دار شدن، دوستان مجازی (اگه واقعا مجازی باشید:دی ) درخواست بدید با احترام رمز رو تقدیمتون میکنم.

مشخصات

آخرین جستجو ها